Η εκθεση της Jenny Saville “Ελπιδα” στη γκαλερι gagosian εμπνεεται απο την ελληνικη μυθολογια , η δικη μας απαντηση

Captured and painted on the left by Panagiotis Kadigkos
On the right JENNY SAVILLE Prism, 2020
Pastel on linen 78 3/4 x 63 in
200 x 160 cm
**© Jenny Saville**
**Photo: Prudence Cuming**
**Courtesy Gagosian**

"Μόνη εκεί η Ελπίδα έμεινε μέσα, στο πιθάρι που δεν έσπασε,
στα χείλη του,
κι έξω δεν πέταξε, γιατί με τη θέληση του Δία ξαναμπήκε το πώμα "
Ησίοδος, Έργα και ημέραι

Η Γκαλερί Gagosian της Νέας Υόρκης άνοιξε ξανά τις πόρτες της μετά το αναγκαστικό κλείσιμο του Μαρτίου λόγω της πανδημίας, στις 12 Νοεμβρίου αυτού του έτους φιλοξενώντας μία καθόλου τυχαία έκθεση , αλλά μία που απαντάει στα δεδομένα της εποχής . Η έκθεση “Ελπίδα” της Jenny Saville που παρουσιάζεται εμπνέεται από το ποίημα του αρχαίου Έλληνα ποιητή Ησίοδου και το έργο του “‘Εργα και Ημέραι” που συνδέεται με “το κουτί της Πανδώρας” .

JENNY SAVILLE
Elpis, installation view, 2020
**© Jenny Saville**
**Photo: Rob McKeever**
**Courtesy Gagosian**

Κατά τη διάρκεια της καριέρας της ο θεατής έχει έρθει αντιμέτωπος με σαφείς αναφορές στην ελληνική μυθολογία . Τα έργα της αντλούν έμπνευση από τα γλυπτά της αρχαϊκής και κλασικής εποχής , και πως δε θα μπορούσαν άλλωστε ?Η Jenny Saville είναι γνωστή για τις μεγάλης κλίμακας ζωγραφικές απεικονίσεις γυμνών σωμάτων, ιδιαίτερα παχύσαρκων γυναικών, ενώ οι ριζοσπαστικές τεχνικές της “προκάλεσαν και συντάραξαν” τον κόσμο της τέχνης και πολλές φορές στο έργο της συναντάμε την ασάφεια του φύλου.

JENNY SAVILLE
Virtual, 2020
Oil on canvas
78 3/4 x 63 in
200 x 160 cm
**© Jenny Saville**
**Courtesy Gagosian**

Η συμβολή της στη σύγχρονη παραστατική ζωγραφική είναι καθοριστική, όπως ήταν και του Egon Schiele στις αρχές του 20ου αιώνα. Το 2014 το μουσείο Kunsthaus Zurich παρουσίασε μια έκθεση με έργα τέχνης και των δύο, ήταν ένας διάλογος ανάμεσα σε δύο καλλιτέχνες που αποτίνουν φόρο τιμής στο ανθρώπινο σώμα, έχουν έναν μοναδικό τρόπο να το απεικονίζουν, καθώς και στο να εκφράζονται με αυτοπροσωπογραφίες αρκετά συχνά. Σε αυτήν την έκθεση, ο ερωτισμός των έργων ήταν διάχυτος, διακριτικό χαρακτηριστικό και των καλλιτεχνών . Η Saville ρωτήθηκε σε μια συνέντευξη για αυτό το ζήτημα και δήλωσε τα εξής: «Γίνεται όλο και πιο σημαντικό, θα έλεγα. Αντί για του ερωτισμού με την σεξουαλική έννοια, να κάνουμε λόγο για τον ερωτισμό σαν μία κινητήριο δύναμη και ζωτικό συστατικό .”

On the left Reclining Woman ,Egon Schiele 1917 ,Leopold Museum On the right *Oxyrhynchus* (2012–14), Jenny Saville © ProLitteris, Zürich

Σε αντίθεση με ότι συνηθίζει στην έκθεση “Elpis” η Saville ξεχνά για λίγο τα σώματα και εστιάζει στην απεικόνιση προσώπων. Μια επίσκεψη της στη Μόσχα, την βρίσκει γοητευμένη από τα πρόσωπα των ανθρώπων εκεί, χωρίς να χάσει χρόνο, νοίκιασε ένα στούντιο εκεί και δούλεψε με φωτογραφίες ανθρώπων που κρίθηκαν καταλληλότεροι για το εν λόγω project. Η ζωηρή παλέτα χρωμάτων που χρησιμοποιεί και οι έντονες πινελιές της, η παιδικότητα στον τρόπο απεικόνισης των προσώπων, συνεισφέρουν στο να επιτευχθεί αυτό το αίσθημα, η αθωότητα και η ελπίδα είναι τόσο εμφανή στα μάτια των πορτρέτων της. Παρατηρώντας τα μπορείτε να νιώσετε βαθιά αυτή την αισιοδοξία και να διακρίνεται το στραμμένο βλέμμα στο λαμπρό μέλλον.

Ο πρώτος πίνακας που είδα από την έκθεση ήταν το Second Nature, 2020 και κυριολεκτικά με συγκλόνισε και με καθήλωσε .Μαζί με τον συνεργάτη και φωτογράφο μου ,που πέραν των άλλων στις δεξιότητες του συγκαταλέγονται αυτές του σχεδίου και της ζωγραφικής , συζητήσαμε πάνω στο έργο της Saville και αποφασίσαμε να το απεικονίσουμε με τον δικό μας τρόπο. Ζωγράφισε πάνω στο πρόσωπό μου με ακρυλικά χρώματα , απαθανάτισε το έργο του και στην συνέχεια το επεξεργάστηκε με προγράμματα σχεδιασμού πολυμέσων. Το αποτέλεσμα μπορεί να μην είναι τόσο κοντά στο έργο τέχνης της Saville, αυτό που εμείς όμως θέλαμε να κάνουμε ήταν μια ωδή στο εκπληκτικό της έργο και να αποτίνουμε φόρο τιμής σε αυτήν τη σπουδαία καλλιτέχνιδα , η οποία είναι ένας ζωντανός θρύλος.